یاحسین یا باحسین؟؟

خدایا مددی عنایت بفرما تا باحسین باشیم نه فقط یاحسین گوباشیم بدون اینکه بدانیم حسینت برای چه قیام کرد؟ چرا فرزندانش را فدای راه توکرد؟ چه هدف والایی داشت که دست از دیار خودشست؟

امام حسین(ع) برای احیای دین اسلام و عمل به سنت های فراموش شده ی چدش قیام کرد. قیام علیه باطل.

امام حسین با تمامی جلوه دین در مقابل تمام زور و تزویر و کفر و شرک ایستاد.

او ایستاد تا ما ایستادن و حق و حقیقت را دریابیم . او عزیزانش را، حتی ششماهه اش را به میدان آورد تا کفر را تمام رخ به ما بشناساند.

ایشان برای احیای دین محمدی(ص) این همه سختی را برخود تحمیل کرد برای دینی که پس از گذشت بیش از 1400سال هنوز دل دشمنانش را به لرزه درمی آورد و خواب راحت را از مخالفانش گرفته است. دینی که مهر و محبت را به دوستان و مدارا با دشمنان خود دارد.

احیای دین جز در سایه امربه معروف و نهی از منکر تحقق نخواهد پذیرفت. امری که از فروع دین ماست و بسیار برآن تاکید شده است زیرا اصلاح جامعه جز در سایه اصلاح مردم امکان پذیر نیست. باگذشت بیش از 1400سال از ورود اسلام و صدهاسال از قبام  امام حسین(ع) هنوز جای خالی آن را حس می کنیم.

عزاداری های ما، برسرو سینه کوفتن های ما برای چیست؟ آیا از خود پرسیده ایم؟ پرسیده ایم که چرا امام حسین(ع)  مرگ با عزت را به زندگی با ذلت ترچیح دادند؟

بیایید چشم دلمان را بازکنیم جور دیگر نگاه کنیم. نگاهی به فرموده رهبری (مدظله العالی) با بصیرت بنگریم.

وقت آن رسیده در سایه همین محرم و صفر که به فرموده امام خمینی(ره) اسلام را زنده نگه داشته است، با حسین زمان خود باشیم و به ندای هل من ناصر... او لبیک بگوییم.

خداوندا مددی رسان که بتوانیم هرچند به اندازه ذره ای حسین زمان خود را یاری کنیم و هرروز محکم تر تجدید پیمان کنیم.